مقدمه: هر فعالیتی، زمانی میتواند به بهترین نحو ارائه شود که پیش بینیها و برنامهریزیهای لازم در خصوص آن صورت گرفته باشد. با نظر سنجی از افرادی که به طور مستقیم با فعالیت مورد نظر درگیرند، میتوان فعالیتها را متناسب با شرایط آنها، بهتر اجرا کرد. در محلات شهرهای بزرگ طراحی و اجرا شد.
روشها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی افراد ساکن شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز در سال 1385 انجام شد . ، هر شهر با توجه به مناطق شهرداری تقسیمبندی گردید و در هر منطقه پرسشنامهای با هدف امکان سنجی تشکیل کانون محلات به صورت تصادفی بین مردم توزیع شد.
یافتهها: لزوم تشکیل کانون محلات در شهرهای بزرگ از نظر 76/65 درصد پاسخ دهندگان به میزان زیاد به بالا بوده است و میزان علاقهمندی حدود 81 درصد پاسخ دهندگان به فعالیت در تیمهای امدادرسانی کانون محلات، متوسط به بالا بود.
نتیجه گیری: مردم شهرهای بزرگ به تشکیل کانونهای امدادی و فعالیت در تیمهای امدادرسانی کانون محلات علاقه وافری نشان میدهند. بهنظر میرسد با توجه به آسیبپذیری کشورمان و علاقه مردم به شرکت در فعالیتهای امدادرسانی، تشکیل و سازماندهی کانونهای امدادی محلات، امری ضروری است.