مقدمه: در هنگام وقوع زلزله، یکی از وظایف بسیار مهم مراکز درمانی ارائه خدمات اضطراری به مجروحان است. بنابراین این مراکز باید همواره آمادگی رویارویی با چنین موقعیتی را داشته باشند. یکی از اجزای مراکز درمانی که لازم است مورد توجه قرار ‌گیرد اجزای غیرسازه‌ای است. دراین مطالعه، میزان عملکرد کمی و کیفی تجهیزات و آسیب‌پذیری غیرسازه‌ای هفت بیمارستان عمومی در سطح شهر تهران هنگام وقوع زلزله مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش‌ها: این پژوهش، مطالعه‌ای مقطعی و توصیفی است. جامعه آماری شامل تمامی بیمارستان‌های عمومی شهر تهران با مدیریت‌های مختلف دولتی، خصوصی، نظامی و تأمین‌اجتماعی است. نمونه پژوهش هفت بیمارستان عمومی است که به روش نمونه‌گیری آسان (در دسترس) انتخاب شده‌اند. این بیمارستان‌ها در یازده بخش مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار پژوهش چک لیست استاندارد WHO/PAHO بود.
یافته‌ها: پایین‌ترین سطح عملکردی، درسیستم خروج اضطراری، سیستم‌‌های ارتباطی و مبلمان وتجهیزات مشاهده شد. در سیستم‌های گرمایش، سرمایش، تهویه بخش‌های ویژه، تشخیص و مهار آتش اکثر بیمارستان‌ها از سطح عملکردی مطلوب برخوردار بودند. اگرچه در ارزیابی کلی 56% از بیمارستان‌های مورد مطالعه ازسطح عملکردی مطلوبی درعوامل غیرسازه‌ای برخوردار بودند؛ در تمامی بیمارستان‌ها بخش‌های حساس، حیاتی و اثرگذار در عملکرد بیمارستان از سطح ایمنی متوسط و بعضاً کم برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری: در مجموع، در ارزیابی غیرسازه‌ای، بیمارستان‌های مورد مطالعه آمادگی مطلوبی را در زمان بحران نشان نمی‌دهد. در ایمن‌سازی غیرسازه‌ای بیمارستان‌‌ها دستورالعمل‌های استانداردی وجود دارد که در آمادگی بیمارستان‌ها باید مد‌نظر قرار گیرد.