قدمه: حوادث طبیعی در جوامع رخ می‌دهند و هر از گاهی فجایع دلخراشی می‌آفرینند. در بین حوادث طبیعی، غافلگیری زلزله از همه بیشتر است و بدون پیشگیری و آمادگی، جامعه به فاجعه‌ای انسانی مبدل می‌شود که هم بر آدمیان و هم بر زیستگاه و جامعه آنان اثرات تخریبی مستقیم، غیرمستقیم و ثانویه بر جای می‌گذارد. این مطالعه در صدد پاسخگویی به این مسئله است که مدیریت مناسب عملیات امدادی چگونه باید صورت گیرد؟ ازاین‌رو، با پرسشگری از مدیران و معاونانجمعیت هلال‌احمراستان و شعب آن که در کمک‌رسانی به زلزله‌زدگان آذربایجان شرقی مشارکت داشتند، در صدد بررسی و شناسایی نقاط قوت و ضعف مدیریت عملیات امدادی از دیدگاه آنان برآمده است.
روش‌‌: این پژوهش یک مطالعه کیفی است. جامعه آماری این پژوهش، مدیران، معاونان استان و رؤسای شعب منطقه زلزله‌زده آذربایجان شرقی (ورزقان، اهر و هریس) در 1391 بود. از آنجا که دستیابی به تمام مدیران و معاونان (جمعیت هلال‌احمر) استان آذربایجان شرقی حاضر در عملیات امدادی در مناطق زلزله‌زده وجود نداشت، لذا از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد و با هر یک از نمونه‌های انتخاب شده، مصاحبه عمیق صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. واحد محتوا در این مطالعه از نوع واحد ثبت است، پژوهشگر در فرایند تحلیل محتوای متن‌های مصاحبه از واحد ثبت "مضمون" استفاده کرده است. ضریب پایایی معادل 71/0 =C،R به دست آمده است.
یافته‌ها: بر اساس نتایج، در اجرای عملیات امدادی جمعیت در زلزله آذربایجان شرقی فقط مقوله زمان حضور امدادگران نسبت به سایر مقوله‌ها مناسب بود و مابقی مقوله‌هادر وضعیت نامناسب/کمی نامناسب/و تا اندازه‌ای مناسب قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که یک ستاد مدیریت بحران متشکل از سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف نیاز است تا بتوان برنامه‌ریزی مناسب در خصوص نحوه امداد‌رسانی، توزیع مناسب و به‌موقع امکانات و تجهیزات به عمل آید.این برنامه‌ریزی باید هم در سطح کلان، بین تمام ارگان‌ها و سازمان‌ها نظیر ارگان‌های نظامی، وزارت‌خانه‌ها (راه وترابری، نیرو، مخابرات، بهداشت و درمان و...)، شهرداری و شوراها و فرمانداری، بخشداری، دهیاری و جمعیت هلال‌احمر صورت گیرد و هم این برنامه‌ریزی در سطح خرد (هماهنگی بین سازمان‌های مختلف جمعیت) در داخل جمعیت صورت گیرد و در قالب یک دستورالعمل و پروتکل شرح وظایف هر یک به طور شفاف مشخص گردد.