مقدمه: در راستا تقویت آگاهی جوامع روستایی به منظور کاهش خسارت¬های ناشی از حوادث انفجار مین و مهمات منفجر نشده، انجمن حمایت از مصدومان مین اقدام به برگزاری کلاس¬های آموزشی نحوه برخورد با مصدومان مین (بین سال های 1999 تا 2001) نمود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر برگزاری کلاس¬های آموزشی نحوه برخورد با مصدومان مین در کاهش خسارت¬های ناشی از حوادث انفجار مین و مهمات منفجر نشده است.
روش¬ها: این مطالعه در شهرمهران و 5 روستای اطراف به دلیل آلودگی شدید با مین انجام شد. اطلاعات مجروحان در انتها در بیمارستان امام خمینی شهر ایلام جمع¬آوری شد.
یافته¬ها: بین سال های 2002 تا 2004 تعداد 641 مجروح در مهران ثبت شد که از این تعداد 27% مجروح مین و 15 درصد مصدوم گلوله بودند. 97% از مجروحان مین وگلوله به طور کامل در ایلام درمان شدند و فقط 5/2 درصد به شهرهای دیگر ارجاع شدند. 5/17 درصد از مجروحان ذکر شده به تزریق خون نیاز پیدا کردند. آمار مجروحان مین که پس از رسیدن به دست سیستم مراقبتی مطالعه حاضر کشته شدند، 5/6 درصد بود.
نتیجه¬گیری: میزان مرگ و میر در بین مصدومان ناشی از مین از سال 1989 الی 1999 که بالغ بر 4/36 درصد بوده در سال 2001 به 5 درصد و بعد از تجاوز آمریکا به عراق و هجوم زائران از مرز مهران برای زیارت عتبات عالیات در سال 2001 تا 2005 به 27 درصد رسید. آمار مطالعه حاضر حاکی از نقش بسزای آموزش افراد روستایی، امدادگران و پرسنل بهداشتی در کاهش مرگ و میر است.
کلید واژه¬ها: مین، مهمات، آموزش احیاء اولیه و پیشرفته، کاهش خسارت