مقدمه: امروزه یکی از دل‌مشغولی‌های برنامه‌‌ریزان در فضاهای شهری طراحی و مکان‌یابی مناسب و مطلوب فضاهای خدماتی است و یکی از این خدمات که تأمین بخشی از امنیت شهر را بر عهده دارد، ایستگاه‌های آتش‌نشانی است. برای بهبود ارائه خدمات ایستگاه‌های آتش‌نشانی، شناسایی و اولویت‌بندی نواحی شهری برای ایجاد ایستگاه‌های آتش‌نشانی در تمامی محدوده شهر به منظور خدمات‌رسانی ضرورت می‌یابد.
روش‌: در این پژوهش با استفاده از مدل‌های ویکور و تاپسیس و معیارهایی از قبیل «دسترسی به شبکه‌ ارتباطی، جمعیت تحت پوشش، واحدهای مسکونی، تجاری، صنعتی، مساحت تحت پوشش، آموزشی، اداری، فرهنگی و حمل و نقل» به اولویت‌بندی نواحی شهری خرم‌دره برای ایجاد ایستگاه‌های آتش‌نشانی اقدام شده است. روش پژوهش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق کاربردی است.
یافته‌ها: در وضعیت کالبدی و جمعیتی شهر خرم‌دره و همچنین اولویت‌بندی پیشنهادی مشخص شد که نتایج مدل ویکور نسبت به مدل تاپسیس ارزش بالاتری دارند و با واقعیت‌های عینی شهر خرم‌دره بیشتر منطبق است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق در هر دو مدل، ناحیه‌ 3 شهر خرم‌دره بیشترین ضرورت و ناحیه‌ 2 در مدل ویکور و ناحیه‌ 5 در مدل تاپسیس دارای کمترین ضرورت برای ایجاد ایستگاه آتش‌نشانی است.