مقدمه: آموزش همگانی به عنوان یکی از مهم‌ترین روش­های پیشگیری و مقابله با حوادث طبیعی تلقی می‌شود. از این‌رو، ترسیم مدلی برای طراحی و اجرای این آموزش­ها اهمیت زیادی دارد، تحقیق حاضر با این هدف اجرا شده است.

روش: پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوۀ گردآوری داده­ها ترکیبی بود. ابزار در بخش کیفی اسناد و مدارک سازمانی، مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته و گروه­های کانونی و در بخش کمّی پرسشنامه بود. جامعۀ آماری را خبرگان، مطلعان آموزش همگانی، مدیران و برنامه­ریزان جمعیت تشکیل دادند. نمونه‌گیری از نوع هدفمند و حجم نمونه تا آنجا ادامه یافت که داده­ها به اشباع نظری برسند.

برای اعتبارسنجی مدل، 17 نفر از مشارکت‌کنندگان به پرسشنامه پاسخ دادند. روایی در بخش کیفی از نوع بررسی توسط مشارکت­کنندگان و در بخش کمّی از نوع روایی محتوایی استفاده شد. پایایی از نوع ضریب آلفای کرونباخ بود که میزان آن 98/0 محاسبه شد.

یافته­ها: آموزش همگانی در زمینۀ سازمانی، قوانین و مقررات، ساختار و فرایند دارای آسیب است. همچنین مدل آموزش همگانی مبتنی بر مؤلفه­های همچون نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزشیابی و مکانیزم­های انگیزشی و در دو بخش آموزش حضوری و غیرحضوری قابل ارائه است. اعتبارسنجی با استفاده از آزمون t تک­گروهی نشان داد، الگوی آموزش حضوری (,p>0.05 25/0 =t) و آموزش غیرحضوری (,p>0.05 17/0- =t) از ملاک مورد نظر (اعتبار) لازم برخوردار بود.

نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، الگویی جامع، کل­گرا و سیستماتیک برای آموزش همگانی در دو بخش حضوری و غیرحضوری قابل ارائه است و برای اثربخشی آموزش­ها باید به زیرسیستم‌­هایی همچون نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزشیابی و مکانیزم­های انگیزشی توجه کرد.