دوره 10، شماره 4 - ( 10-1396 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 111-100 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yadollahi S. Evaluation of prehospital emergency performance services in Shahrekord city in 2016. jorar 2018; 10 (4) :100-111
URL: http://jorar.ir/article-1-351-fa.html
URL: http://jorar.ir/article-1-351-fa.html
یداللهی سلمان. ارزشیابی عملکرد خدمات اورژانس پیش‌بیمارستانی شهرشهرکرد در سال 1395. فصلنامه علمی پژوهشی امداد و نجات. 1396; 10 (4) :100-111
دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد ایران
چکیده: (2583 مشاهده)
مقدمه: مراقبت پیش‌بیمارستانی نقش مهمی در مدیریت بیماران اورژانس دارد، زیرا هرچقدر مدیریت بیماران مناسب‌تر، صحیح‌تر و سریع‌تر باشد میزان بیماری‌زایی و مرگ‌و‌میر کمتر خواهد شد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی، تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1395 در تمامی پایگاه‌های اورژانس شهر شهرکرد انجام شد. در این پژوهش، داده‌های مربوط به کارکنان و تجهیزات موجود در پایگاه‌ای اورژانس شهرکرد با استفاده از چک‌لیست به‌دست آمد. همچنین، 742 گزارش مأموریت ثبت شده در پایگاه مرکزی بررسی شد. در ادامه، وضعیت نیروی انسانی با استاندارد تدوین‌شدۀ وزارت بهداشت، وضعیت تجهیزات با استاندارد ارائه‌شده توسط مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و در نهایت، زمان پاسخ محاسبه‌شده با استاندارد زمان پاسخ مدون وزارت بهداشت و نیز استاندارد آمریکای شمالی مقایسه گردید.
یافته‌ها: براساس یافته‌ها، هیچ‌یک از پایگاه‌ها، از نیروی انسانی کافی برخوردار نیستند، هیچ‌کدام از آمبولانس‌های اورژانس مجهز به تمامی تجهیزات موردنیاز نبودند. بیشترین کمبود، مربوط به تجهیزات مدیریت درمانی- حیاتی بود که فقط 4/57 درصد از آمبولانس‌ها این تجهیزات را داشتند. بهترین وضعیت مربوط به تجهیزات تهویۀ تنفس بود که در 9/95 درصد از آمبولانس‌ها وجود داشت. نکتۀ دیگر اینکه، 81/5 درصد از درخواست‌ها در زمان کمتر از 6 دقیقه پاسخ داده شده بود.
نتیجه‌گیری: هرچند زمان پاسخ، عاملی بسیار مهم در کاهش تلفات بیماری‌ها و حوادث اورژانس است، اما کاستی‌های موجود در نیروی انسانی و تجهیزات آمبولانس می‌تواند باعث کاهش اثربخشی مأموریت‌‌های انجام شده شود. لذا، رفع کمبودهای نیروی انسانی و تجهیزات ضروری به نظر می‌رسد.
روش: پژوهش حاضر توصیفی، تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1395 در تمامی پایگاه‌های اورژانس شهر شهرکرد انجام شد. در این پژوهش، داده‌های مربوط به کارکنان و تجهیزات موجود در پایگاه‌ای اورژانس شهرکرد با استفاده از چک‌لیست به‌دست آمد. همچنین، 742 گزارش مأموریت ثبت شده در پایگاه مرکزی بررسی شد. در ادامه، وضعیت نیروی انسانی با استاندارد تدوین‌شدۀ وزارت بهداشت، وضعیت تجهیزات با استاندارد ارائه‌شده توسط مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران و در نهایت، زمان پاسخ محاسبه‌شده با استاندارد زمان پاسخ مدون وزارت بهداشت و نیز استاندارد آمریکای شمالی مقایسه گردید.
یافته‌ها: براساس یافته‌ها، هیچ‌یک از پایگاه‌ها، از نیروی انسانی کافی برخوردار نیستند، هیچ‌کدام از آمبولانس‌های اورژانس مجهز به تمامی تجهیزات موردنیاز نبودند. بیشترین کمبود، مربوط به تجهیزات مدیریت درمانی- حیاتی بود که فقط 4/57 درصد از آمبولانس‌ها این تجهیزات را داشتند. بهترین وضعیت مربوط به تجهیزات تهویۀ تنفس بود که در 9/95 درصد از آمبولانس‌ها وجود داشت. نکتۀ دیگر اینکه، 81/5 درصد از درخواست‌ها در زمان کمتر از 6 دقیقه پاسخ داده شده بود.
نتیجه‌گیری: هرچند زمان پاسخ، عاملی بسیار مهم در کاهش تلفات بیماری‌ها و حوادث اورژانس است، اما کاستی‌های موجود در نیروی انسانی و تجهیزات آمبولانس می‌تواند باعث کاهش اثربخشی مأموریت‌‌های انجام شده شود. لذا، رفع کمبودهای نیروی انسانی و تجهیزات ضروری به نظر می‌رسد.
گزارش کوتاه یا نامه ها : پژوهشي |
موضوع مقاله:
اپیدمی در بحران ها
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
