مقدمه: رشد حرفهای یکی از دغدغههای امروز مدیران سازمانها در بحث توسعه و آموزش کارکنان است. بررسی و آگاهی از کیفیت آموزش و نیز نتایج و بازده آموزش مدیران برای فرایند آموزش ضروری است که بدین طریق حلقۀ آموزشی تکمیل میشود. از اینرو، ارزشیابی در مورد کیفیت آموزش، پیشنیاز یک سیستم آموزشی موفق است.
روش: تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعۀ آماری تمامی معاونان و مدیران شعب مناطق 9 گانه استانهای کشور (460نفر) در سال 1395 هستند. تعداد نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد (210) نفر است که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. ابزار تحقیق، دو پرسشنامۀ محققساخته براساس مدل کرک پاتریک است. روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر اساتید دانشگاه، خبرگان و کارشناسان آموزش تأیید شد. ضریب پایایی با استفاده از روش آلفای کرونباخ برای ابزارهای اول و دوم 96/0 و 90/0 بهدست آمد. در تحلیل دادههای کمّی از آمار توصیفی فراوانی و درصد، میانگین، انحراف معیار و آمار استنباطی t تک نمونهای، آزمون فریدمن برای رتبهبندی موضوعات آموزشی و t وابسته یا زوجی استفاده شد.
یافتهها: با توجه به یافتهها، کیفیت برگزاری دورههای آموزشی مدیریت بحران پایه در سطح واکنش با میانگین 14/4 و سطح یادگیری با میانگین 08/4 در سطح مطلوب ارزیابی شده است. نتایج t تک نمونهای برای تعیین معنیداری اثربخشی آموزش در سطح واکنش و یادگیری نشان داد t محاسبهشده در سطح 05/0=α معنیدارست. اولویتبندی موضوعات آموزشی در سطح واکنش و یادگیری نشان داد که بالاترین رتبه مربوط به موضوع آموزشی مقدمهای بر مدیریت و فرماندهی سانحه و کمترین امتیاز مربوط به موضوع شناخت سوانح با تأکید بر سوانح شایع ایران میباشد. محاسبۀ t وابسته یا زوجی نشان داد که میانگین نمره پیشآزمون 98/6 و میانگین نمره پس آزمون 76/7 است. مقدار تی جدول با درجۀ آزادی 209 در سطح 05/0p< معنیدار است.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که دورۀ آموزشی مدیریت بحران پایه در دو سطح واکنش و یادگیری طبق مدل کرک پاتریک اثربخش بوده است. بین میانگین پیشآزمون و پسآزمون نمونهها در سطح 05/0p< تفاوت معنیداری وجود دارد. همچنین، از نظر شرکتکنندگان میزان کیفیت دورههای آموزشی و کل دوره در سطح مطلوب ارزیابی شده است.