مقدمه: احیای قلبی- ریوی شامل سلسله اقدامات منظم و هدفمندی است که برای بازگرداندن اعمال حیاتی اعضای مهم بدن یعنی قلب، ریه و مغز انجام می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تأثیر اجرای کارگاه آموزشی بر سطح دانش احیای قلبی- ریوی و مغزی پرستاران بر اساس دستورالعمل سال 2010 انجمن قلب آمریکا در سال 1389 انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه، مطالعه‌ای نیمه تجربی به‌صورت مداخله‌ای برای سنجش دانش بلافاصله بعد از آموزش و دانش با تأخیر دو ماهه روی 130 نفر از پرستاران دانشگاه علوم‌پزشکی تهران انجام شد. ابزار گردآوری داده‌های تحقیق پرسشنامه حاوی 20 سؤال بود که بر اساس متون و راهنمای 2010 انجمن قلب آمریکا طراحی شد. شیوه آموزش به دو صورت سخنرانی و عملی طی دو روز و هر روز به مدت 8 ساعت در دو قسمت محتوای پایه و پیشرفته انجام شد و اطلاعات با نرم افزار SPSS و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: اختلاف معنی‌دار میزان آگاهی پایه و پیشرفته در مورد احیای قلبی - ریوی با توجه به میانگین نمرات قبل از آموزش (6/ 8) ، بلافاصله بعد از آموزش (9/14) و با تأخیر دو ماهه (2/13) بیانگر تأثیر مثبت آموزش بود. در برخی موضوعات شامل استفاده به موقع از الکتروشوک در ریتم‌های قابل شوک دادن و اولین اقدام در برخورد با فرد دچار ایست قلبی تنفسی، آموزش کمترین تأثیر را داشت.
نتیجه‌گیری: آموزش اصولی می‌‌‌‌‌‌تواند منجر به افزایش آگاهی پرستاران در زمینه احیای قلبی- ریوی پایه و پیشرفته شود. بر این اساس برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی منظم به‌صورت تئوری و عملی توصیه می‌شود.