مقدمه: حوادث شهری هر ساله باعث مرگ هزاران نفر و ضررهای مالی، جسمی و روحی عظیمی در جهان می‌شود. از‌این‌رو، بررسی الگو و شرایط حوادث از جنبه‌های گوناگون اهمیت زیادی دارد. این مطالعه، الگوی اپیدمیولوژیک حوادث گزارش شده به سازمان آتش‌‌نشانی و خدمات ایمنی شهر زاهدان را بررسی می‌کند.

روش: در این مطالعۀ توصیفی- تحلیلی و گذشته‌نگر بر اساس اطلاعات و داده‌های پرونده‌های موجود، 373 حادثۀ گزارش شده به سازمان ایمنی و آتش‌‌نشانی زاهدان طی سال‌های 90 تا 93 بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌ دقیق فیشر و مجذور کای در نرم‌افزار 16- SPSS انجام شد.

یافته‌ها: در این مطالعه، 2/29 درصد حوادث در فصل بهار رخ داد که از این میان، 64 درصد حوادث از نوع حریق و 4/35 درصد حوادث در ساختمان‌های ویلایی اتفاق افتاد. از نظر مشخصات کاربری محل، بیشترین حادثه مربوط به مناطق مسکونی (8/52 درصد) بود. از نظر علت حادثه، 1/13 درصد مربوط به حوادث عمدی و خشونت، 17/10 درصد تصادفات انواع نقلیه و واژگونی و 1/9 درصد اتصال سیم‌کشی برق بود. در 4 درصد حوادث، مرگ و در 17 درصد حوادث آسیب‌دیدگی گزارش شده بود. همچنین، این مطالعه نشان داد که بین رخداد آسیب‌دیدگی و مرگ با نوع حادثه و نوع ساختمان رابطه‌ای وجود ندارد، ولی بین نوع ساختمان و خسارت مالی (032/0=p) و رخداد آسیب‌دیدگی و وضعیت اقدام انجام شده رابطۀ معنا‌داری وجود دارد. (021/0=p)

yle="text-align: justify;"> نتیجه‌گیری: طبق نتایج این مطالعه، اکثر حوادث از نوع حریق هستند، بنابراین سازمان‌های آتش‌‌نشانی برای اطفای حریق مجهز و کارکنان‌ خود در این زمینه بیشتر آموزش ببیند. همچنین رخداد حوادث در ساختمان‌های ویلایی بیشتر از آپارتمان گزارش شده است. لذا بازسازی بافت فرسوده و ارائه آموزش‌های لازم در مورد ایمنی با اولویت بافت فرسودۀ شهری توصیه می‌شود. در مواردی که مردم دست به اقدام اولیه می‌زنند، ممکن است روند امدادرسانی دچار اختلال شود. بنابراین ضرورت دارد برای انجام اقدامات صحیح در این خصوص آموزش‌های لازم ببینند. به نظر می‌رسد که مسئله مهم نوع حادثه نیست، بلکه نحوۀ برخورد با حادثه و میزان امکانات موجود در محل است.