چکیده
مقدمه: اولین سیستم خدمات اورژانس پزشکی توسط بارون جین لاری، پزشک ناپلئون، در جنگ آلمان و اتریش علیه فرانسه سازمان‌دهی شد. در ایران نیز به‌دنبال فرو ریختن سقف پایانه فرودگاه مهرآباد در سال 1355 و کشته‌شدن تنی چند، دولت وقت تصمیم به راه‌اندازی سیستم اورژانس پیش‌بیمارستانی گرفت.
شهرستان اسلامشهر با جمعیتی حدود 500 هزار نفر و با داشتن تنها یک بیمارستان 130 تختخوابی و هشت پایگاه اورژانس به‌دلیل شاهراه‌بودن علاوه بر معضلات معمول دارای حوادث رانندگی بی‌شماری است. زمان رسیدن بر بالین بیمار فاکتور مهمی در ارزیابی عملکرد اورژانس پیش بیمارســتانی می‌باشد و تعیین عواملی که باعث این کاهش می‌شوند از اهم اهــداف این تحــقیق است. در پروتکل استاندارد این زمان باید کمتر از 8 دقیقه باشد.
روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی انجام می‌شود. جمعیت مورد مطالعه، تعداد مأموریت‌های صورت گرفته اورژانس اسلامشهر طی سال‌های 1386 و 1387 می‌باشد. تنها متغیر زمان رسیدن بر بالین بیمار وابسته در نظر گرفته می‌شود، روش نمونه‌گیری خوشه‌ای‌ دو مرحله‌ای‌ است. سپس در سطح 5 درصد به مدل‌سازی رگرسیونی متغیر پاسخ و سایر متغیر‌ها می‌پردازیم.
یافته‌‌ها: در این تحقیق در مجموع اطلاعات 4267 فرد استفاده‌کننده از خدمات شش پایگاه اورژانس که از بین هشت پایگاه به تصادف انتخاب شده‌اند، مورد بهره برداری قرار گرفته ‌است. از این تعداد 3210 مورد شامل مأموریت‌های شهری و بقیه مأموریت‌های جاده‌ای‌ بوده‌اند. میانگین سن افراد نیازمند خدمات اورژانس 51/40 سال با انحراف معیار 815/19سال می‌باشد. در ضمن میانگین زمان رســیدن عوامل اورژانس به محل حادثه 5 دقیقه و 36 ثانیه با انحراف معیار4 دقیقه و 42 ثانیه بوده‌است. همچنین 1/35 درصد افراد نیازمند خدمات زن و بقیه مرد بوده‌اند. زمان پیک مأموریت‌ها در زمان 15:43 بوده‌است. با توجه به آنکه نمودار مربوط به زمان شروع حرکت و زمان رسیدن به محل حادثه به صورت خطی می‌باشد از مدل رگرسیون خطی استفاده شده است. با توجه به سطح معنی‌داری 5 درصد و حتی بالاتر متغیر‌های زمان شروع حرکت، فصل‌های تابستان و پاییز ارتباط معنی‌داری با متغیر زمان رسیدن به محل حادثه دارد.
نتیجه‌گیری: در مقایسه مدل‌های بدست آمده در پایگاه‌‌های شهری و جاده‌ای‌ می‌بینیم که متغیر روز کاری در هیچ کدام از مدل‌ها در سطح اطمینان مربوطه (5 درصد) در مدت زمان رسیدن به محل تأثیری حادثه نداشته است و متغیر مربوط به فصل پاییز هم در هر دو مدل وارد شده است و نشان از تأثیر این متغیر بر زمان رسیدن به محل حادثه دارد هر چند که بیشتر مأموریت‌ها در فصل تابستان انجام گرفته است.