مقدمه: حوادث ترافیکی به عنوان وقایع قابل پیش‌بینی و پیشگیری، از مشکلات سلامتی محسوب می‌شوند، زیرا هزینه‌های زیادی به کشورهای در حال توسعه وارد می‌‌‌کنند. مطالعۀ خصوصیات اپیدمیولوژیکی حوادث رانندگی، اطلاعات با ارزشی برای تشخیص اولویت‌های پژوهشی در اختیار می‌گذارد. این مطالعه، با هدف بررسی اپیدمیولوژیک حوادث ترافیکی رانندگان ایران در 1392 انجام شد.

روش: این مطالعۀ مقطعی، با استفاده از داده‌های برنامۀ ثبت حوادث کل کشور مربوط به 1392 انجام شد. تمامی حوادث ترافیکی که مجروح برای دریافت خدمات به هر یک از بیمارستان‌های خصوصی یا دولتی مراجعه کرده است در این تحقیق لحاظ شده‌اند که این تعداد 189329 مصدوم می‌باشد. میزان بروز حوادث عابران پیاده در هر ده هزار نفر محاسبه شد. برای نقشه‌بندی رخداد حوادث از نرم‌افزار GIS و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار 2010-Excel و 11 Stata استفاده شد.

یافته‌ها: در مطالعۀ حاضر، همۀ رانندگانی که دچار حوادث ترافیکی شده بودند شامل 129506 مرد و 59823 زن بودند. همچنین مشاهده شد که میزان حوادث ترافیکی در مردان بیشتر از زنان بود (به ترتیب 40/68 و 60/31 درصد) و بیشترین افراد آسیب‌دیده مربوط به گروه سنی 20 تا 24 سال است. در ضمن، بیشترین حوادث ترافیکی رانندگان در کوچه و خیابان (55 درصد) رخ داده بود.

نتیجه‏گیری: میزان آسیب‌های ناشی از حوادث ترافیکی در رانندگان بسیار بالا و پیشگیری از آنها ضروری می‌باشد. بدین منظور شناسایی عوامل مرتبط با آسیب‌های ترافیکی برای طراحی یک مداخله مؤثر کمک کننده است.